LIV - Yıldızlar Işığını Söndürdüğünde

Belki otlar uçsuz bucaksız uzanırken dağlara doğru,

60 saniye içinde gözlerim gözlerinle buluşacak.

Biriktirdiğim öpücükler, dudaklarına varmak için

sonsuz bir yolculuğa çıkacak.

Tüm dünyadan gizleyebilmek için bizi,

yıldızlar ışıklarını kapatacak.

Ve o zaman bil ki,

baş aşağı bakmak gibidir öpüşmek.

LVIII - Banabakan Çiçeğim

Dudaklarından gül çürüğü fısıltısı, güneşi ikiye bölerken,

ışık, bütün bulanıklığıyla buğdayın üzerine düşecek.

Arta kalanlar, buğdayın eteklerinde günebakan olacak.

Şansım yaver giderse, bu ağustos yüzün yalnız bana dönecek.

LVII - Yeniden Yazılan

Ve İsa,

“Ben bir sineği bile yaratamam,”

dediği yerden yeniden yazdı dünyayı,

İncil'deki en ilkel kelimelerle.